Iquitos, que calor!

9 maanden is lang als je erover nadenkt. 9 maanden zonder vertouwde mensen om je heen. Dus ja het afscheid viel een beetje tegen. Je groot moeten houden voor de mensen die je juist net nodig hebben. Maar alles komt goed. Het was een leuke verassing dat wat vrienden en familie wat hadden gespijbeld van het werk om mij uit te zwaaien. Thanks aan mijn vriendin die zich de afgelopen week sterk heeft gehouden en nu vooruit kan kijken naar 26 augustus wanneer zij ook vliegt.

De vlucht naar Lima ging eigelijk super snel. Voor de geinterseerden: ik vloog met een boeing 777-300, welke tegenwoordig in elk stoeltje een eigen tv-scherm heeft met genoeg films en spelletjes om je de hele vlucht te vermaken. Dus heb ik eerst een paar films gekeken. Daarna ging bij deze slaapmarmot het licht uit totdat Lima bijna in zicht was. Eenmaal aangekomen in Lima stond, zoals afgesproken een mevrouw mij op te wachten die ongeduldig en werkelijk bij elke man de lucht in sprong en mijn naam begon te roepen. Ik was namelijk al voorbij gelopen en was naarstig op zoek naar deze mevrouw. Ik heb het heel even aangekeken en ben toen maar op haar afgestapt. Zij bracht mij naar de B&B die ik had geboekt. En ja nu weet ik het weer, ze kennen hier echt geen verkeersregels. Tuurlijk joh, druk je auto er maar voor en rammen op de toeter. Maar gek genoeg gaat alles net goed. Leuk schouwspel dus ik vertrouwde de chaffeur op zijn rij-ervaring. Als welkomstdrankje kreeg ik ‘Pisco sour’. Dit is een cocktail met pisco en geklopt eiwit, rietsuikerstroop, gebroken ijsblokjes en veel limoen- of citroensap.

Dinsdag, 23 april ben ik naar Iquitos gevlogen waar ik voor de eerst komende tijd zal verblijven. José en Gaby, mijn contactpersonen zouden me ophalen van het vliegveld. Alleen éénmaal buiten gekomen geen José of Gaby. Ondertussen spraken 10-tallen taxichaffeurs me aan of ze me weg konden brengen. Ik heb een klein half uur geduldig gewacht, ervan uitgaande dat ze nog zouden komen en gelukkig kwamen ze ook. Met de woorden “Welkom to Iquitos” wist ik genoeg. Ze zijn hier dus niet punctueel.

Ik verblijf in het midden van Iquitos in casa Callao. Een appartementencomplex waar tevens een deel van het onderzoek waar ik aan meewerk, wordt uitgevoerd. Vooralsnog zit ik alleen in het appartment, maar zo nu en dan komen er buitenlanders dus kan het zo zijn dat ik tijdelijk het appartement deel.

Het onderzoek waar ik aan meewerk gaat over de verspreiding van een mugsoort welke malaria kan overbrengen. Deze muggen nestellen zich voornamelijk in de stad, maar worden ook in de buitenwijken aangetroffen. Hoe deze mug zich verspreid word onderzocht door een team welke bussen, boten en ander voertuigen uitkampt om te kijken of ze daar deze mugsoort aantreffen. Super interessant al helemaal als je weet dat er 100 verschillende muggen in de amazone te vinden zijn. Maar het onderzoek focust zich alleen op de Dengue mug.

Samen met José cross ik de hele stad door van haven naar haven om daar boten te onderzoeken. Gewapend met zaklampen kruipen we onder de kruipruimtes om daar met een zuiger alle insekten weg te zuigen. Een ander team onderzoekt onze vangsten. Ik heb al mega spinnen gezien, vieze vieze kakkerlakken, losgeslagen kippen die zich daar hadden verstopt etc. 3 keer per week voetbalt José met vrienden in het park of ergens anders. Vanavond ga ik voor het eerst mee. Dit gebeurt alleen s’avonds want overdag is het veel te warm. Ze beginnen hier al vroeg met werken om de warme zon voor te zijn, maar om 9 uur smorgens is het hier al 35 graden. Wat is het hier warm zeg!!! De schaduw en airco zijn hier mijn beste vrienden.

Ik moet nog wel heel erg wennen aan alle chaos, wat voor hun helemaal geen chaos is, aan de mensen, de cultuur en omgeving. Al helemaal omdat ik helemaal alleen ben. Geen vertrouwde mensen om me heen en ben af en toe echt op mezelf aangewezen. Dus ik moet wel zelf op pad. Al laat mijn spaans mij op dit moment nog erg in de steek. Niemand kan in Iquitos Engels en voor hen is het moeilijk te bevatten dat ik er wel Peruaans uit zie, maar geen spaans kan.

Enfin, ik hoop dat ik mij hier snel thuisvoel en mijn draai kan vinden. Tevens spaans kan leren door nu met handen en voeten dingen duidelijk te maken, maar wel dingen van het spaans kan oppakken.

Tot zover een kleine update.

Ik spreek jullie snel weer.

Saludos Nic